Hamilelik 8. hafta

Bu haftanın özeti: halsizlik, mide bulantılari, (bonus olarak baş dönmeleri), Dünya dursa da insem tadında keyifsizlikler. 

Artık beni günün 24 saati yalnız bırakmayan mide bulantılarına sahibim. Haftamın 3 gününü sadece patates yiyerek ve bana patates yememi öneren arkadaşıma dua ederek, geri kalan günleri de patatesten nefret ederek ve sadece çubuk kraker ile peynirli tost kabul eden bir mide ile geçirdim. Diyetisyenimin önerileri haliyle alt-üst oldu. Ballar, pekmezler, sütler, yoğurtlar şimdilik başka bir zamana kaldı. Sebze- meyve desen hayal etmem yetiyor midemin bulanması için. Bu hafta için akıl verebileceğim hiç bir şey yok. Canınızı çektiği birşeyden 5 dakika içinde nefret edip iğrenebilme yetisine sahipsiniz. Benim durumumda mutfağın kapısını bile kapalı tutabilirsiniz ki buzdolabının kapağı kapalı hali bile sizi tuvalete doğru depar attırabilir. 

Bu hafta başıma gelen en zor şey, midemin kazınmasına ve aç olmama rağmen tüm yemeklerden tiksinmekti. Tabiki kilo kaybettim. Zaten ideal kilom ile başlamamıştım hamileliğe o yüzden şimdilik dert etmedim. 

Zaten telefonumda ki  'baby center' uygulaması saolsun en büyük yardımcım. Bebeği besleyemiyorum diye üzülmeyin diyor, o henüz bir embriyo. 

Bu hafta doktorumuz bir kez daha kontrole çağırıyor. Henüz bir vitamin takviyesi ve ya kan testi vermedi. Sadece baktı ve bebeğin sağlıklı bir şekilde kalbinin attığını söyledi. Şimdilik bu onun için yeterli. 

Haftaya bu kez daha tam teşekküllü bir hastaneye gidip şeker ve kolestrol testlerime baktırmaya karar veriyorum. İşin en başından sıkı tutmakta fayda var. 

Bu haftaya damgasını vuran bir diğer konu da sigorta şirketimizin azizliğine uğramamız oldu. Alianz sigorta, bize sormadan etmeden doğum yapmak istediğim tek hastaneyi liste dışı bıraktı.

Bu doktorumu, hastanemi her şeyimi değiştirmemi gerektiği anlamına gelebilir. İşin başındayken soruşturmanız da fayda var. 

Bu arada bizim barbunya büyümüş te üzüm boyutuna gelmiş. 9 ay boyunca bir kiracı olarak yaşayacağı evi de bir portakal büyüklüğüne gelmiş. Benim göbekte hummalı bir çalışma var anlayacağınız, haftalık çektiğim resimlerde artık gözle görülür bir büyüme başladı. Zaten zar zor gözüken belim de tamamen genişledi. 

Dar kıyafetlerime tamamen veda ettikten sonra, sınırlı gardrobumla mutlu olma çalışmalarındayım. 

İnsan kendine güvenli bir çevre oluşturup bir süre içinde yaşamak istiyor. Bu keyifsizlik ve halsizlik halleriyle sabah 6'da kalkıp işe gidiyor olmak yetesiye zor. En azından hareketlerimi kısıtlama kararı verip yemeğe çıkmama, mümkün olduğu kadar az yürüme kararı veriyorum. Günlük yarım saatlik düzenli yürüyüşler doktorlar tarafından tavsiye ediliyor ama benim iş yerimdeki binalar arası koşturma, yemek için 3 bina öteye yürümek gibi egzersizler şimdilik bana sadece yorgunluk verdiği için masamda çubuk krakerimle oturmayı tercih ediyorum. 

9. haftaya doğru vakur adımlarla ilerliyorum.. 

İrem