Hamilelik 21. Hafta

21. haftamızın özeti:
Braxton Hicks kasılmaları
Kramplar, kramplar
Kaybetmek üzere olduğum hareket özgürlüğüm
Zorlayan merdivenler, nefes darlığı hoşgeldin :)
Ve doktor amcamızdan havadisler

Neymiş? Braxton Hicks kasılmalarıymış adı. Nasıl hızlı girersin be sancı? Oturduğum yerde hiçbir şey yokken birden beni iki büklüm eden keskin ve kısa sancılar. Tamda bu haftalarda gelir uğrarmış. Allahtan internet var, anne olmuş bloggerlar var, hamile blogları var. Yoksa korkudan ne yapacağımı bilemezdim. Dün doktor kontrolümde de belirttim. Eee heralde olacak dedi doktorum ' bebeğin yattığı yer 6 santimden 20 santime çıkmış durumda, bebekte boşlukta yüzmüyor ya, onu tutan bağlara baskı yapıyor haliyle. Bunu da sağolsun 150 yıl önce keşfetmiş Mr Braxton Hicks. Kapı gibi adını da vermiş. Doktor gitmiş, adı kalmış.

Dahası var. Bir kaç gecedir uykumda bacaklarıma bir kramplar giriyor ama kabus mu görüyorum ne oluyor diye ben daha uykumu ayamadan geçiveriyor. Sabah ise bana ağrıyan bir bacak bırakıyor.
Geçen gün yakaladım meredi. Pazar sabahı tam 7'de bir çığlık atarak uyandım. Baldırım baldır olmaktan çıkmış, kaskatı kesilmiş, şişmiş. Nasıl bir keskin acı sanki nefesim kesilecek. 3-4 dakika sürdü, geçti ve yine bütün pazar sürecek olan can sıkıcı bir ağrı ile bıraktı beni. Bengay sürüyorum, ovuyorum palavra, banamısın demiyor. Sıcak havlular koyuyorum, hiç oralı olmuyor. Meğer onun derdi başkaymış. Magnesium ve Kalsiyum eksikliğinden olurmuş bu kasılmalar.
Birde üzerine sevgili öğretmenlik varislerim eklenince, her gün bacakları duvara dikip bir süre öyle uzanmak şart oldu. Kan dolaşımı yerine gelirmiş. Bakalım yerine mi gelecek, yoksa bana ızdırap mı verecek göreceğiz ilerleyen haftalarda.

Hala kendimi enerjik ve hareketli zannediyor olmam..
Bu da ayrı bir sorun. Hızlı yürürüm, hızlı hareket ederim, koltuktan yataktan fırlayarak kalkarım, slow motion hayat bana göre değil. Yürüyüşe çıktım mı hızlı hızlı, okuldan binadan binaya geçerken koşa koşa, telefon çaldığında fırlayarak.. Hala kendimi o eski tempomda sanıyor olmam sonucu ne oldu? Hoşgeldin nefes darlıkları, kramplar.. Hızlı hareket edemedikçe çöken halet-i ruhiyem. Karnımda fazla çıkmadığından olsa gerek, insanlar hamile olduğumu bile farketmiyor bazen, bende dalıveriyorum derste ani bir hareket yapıveriyorum, ondan sonra haydi bakalım uzat ayaklarını bir koltuğa saatlerce kalkmadan.
Yalnız olduğumu düşünmüyorum nedense, eminim benim gibi bir çok hamile vardır, kolay değil göbeğinin içinde bir canlı taşıdığına inanmak. Unutup geceleri hızla sağdan sola dönüyorum, göbeğimin üzerine yatmaya çalışıyorum, sonra bir tekme yiyorum, anlıyorum ki yanlış bir iş yapmışım.
Birde hamile yastıkları aldım güya rahat yatacağım. Yastığın biri boyum kadar zaten, bacağımın altından doladığımda rahat bir pozisyonda uyuyabiliyorum. Birde daha küçük ama tam göbeğin altına destek veren bir yastık aldım. Sağda solda yastıklarım ve ben yatakta 5 kişi sıkış tepiş yatıyoruz hissi veriyor. Çok eğlenceli çoook.
Merdiven desen ayrı bir olay. Çalıştığım okulda sağolsun merdivenden ibaret. Merdiven yoksa hayat yok okulda. İn-çık-in-çık.. Kimle konuşsam 'ay çok faydalı' diyor. Ben niye öyle düşünmüyorum? Tembel bir hamileyim galiba sadece yan gelip yatmak istiyorum. Birde bebek mağazaları gezip alışveriş yapmak.
Şimdilik elzem ihtiyaçlarını hallettik sanırım. Dün gidip hastane çıkışı seti aldık örneğin. Eldiveni, patiği, şapkası, önlüğü, zıbını, hırkasının dahil olduğu 10'lu setler satılıyor.
Şimdiye kadar hevesimize yenip düşüp tulumlar bodyler aldık bol bol. Ama kimisi 3 aylık, kimisi 6 aylık kimisi yeni doğmuş bebek için. Göze çok gözüküyor kime göstersem. Allahtan en yakın arkadaşım doğurdu da gördüm hanyayı konyayı.
'Ne fazlası, günde 5 kez tulum değiştiriyoruz' diyor. 'Kusuyor, bezinden tulumuna bulaşıyor, devamlı yıka temizle giydir' durumları varmış  evlerinde.
O yüzden o ah ziyan olacak gözüyle baktığımız tulumlar aslında siz kirliyi yıkayıp kurutana kadar lazım oluyormuşmuş.

Son olarak bu hafta doktor kontrolüne gittik. Sarp'ımız 500 gram ve 25 cm olmuş bile. Yine bize pozlar verdi, hatta tam renkli ultrasonla yandan profiline bakıyorduk ki ani bir hareketle bize dönüverdi gül cemalini. Ödümüz koptu o an. Birden bize baktı ve tekrar kafasını yana döndürdü. Plasentasına yaslanmış, kordonunu almış yanına öylece yatıveriyordu. Her doktor randevumuza heves eden aile bireylerimizden birini götürüyoruz. Geçen ay anneannesi , bu ay babaannesi ile gittik. Onlar içinde müthiş bir duygu. Annem ben doğduğum sene ultrasonun tek tük olduğunu ve o zamanlarda cinsiyet söylemenin yasak olduğunu söylüyor. Belki de ultrason bu kadar gelişmiş olmadığı için cinsiyeti görmek mümkün olmadığı için doktorların uydurmasıydı bilemeyiz ki.. Annem buna rağmen odamı pembe yaptığını anlatır. İç güdüsel midir nedir, fırfırlı yastıklar, pembe duvarlar, pembe oyuncaklar.. Ya kız olmasaydı diyorum, hamileliğin son ayında teyit aldım doktordan diyor, 'Senin Ayşe baya sağlıklı ' cümlesinden yola çıkarak rahatlıyor annem.
Birde şimdiki makinaları görseniz, babaannemiz de şaşkınlıkla bakıyor bu kadar net görüntü yakalanıyor olmasına.
Detaylı ultrason raporlarımız inceleniyor ve Sarpoş'un sağlıklı bir şekilde yan gelmiş yatmış ve hayatından mutlu olduğuna kanaat getiriliyor.
Bu arada daha önce demiştim ya, arasam daha garanti bir doktor bulamazdım diye. Meğer doktorumun eşi de 21 haftalık hamile imiş. Hamile olduğunu duymuştum da aynı anda doğurma ihtimalimizin olduğunu tahmin etmemiştim. Onun içinde ayrı bir heyecan duyuyorum.
Bu arada doktorum gayet açık sözlü bir şekilde 'ilk başta kilolu başladın diye endişe etmiştim ama maşallah çok iyi gidiyorsun, valla bizim kız çok şişti' demez mi. Hain doktor :)
Tabi her gören sağlıklı buluyor beni, şimdiye kadar 2.5 kilo aldım sadece. Daha mutlu olamazdım zira en büyük korkum çok kilo almak ve sonra onları verememekti.
İşte 21. haftamız da böyle bitiveriyor.
Sevgiyle kalın..
İrem