Hamilelik 24. Hafta

Hiç bir özelliği olmayan bir haftayı daha devirdik. Baby Center'a göre bebeğimiz her geçen gün hızla büyüyor ve kilo alıyor. Beyin ve Akciğerleri gelişmiş forma girmiş. Bebeğimizin evi bir futbol topu büyüklüğüne gelmiş (bende önümü niye göremiyorum diyordum :) ) Ve artık göbek deliğinin 5-6 parmak yukarısına yerleşmiş bile kendileri. Yuvarlak karnımın birden şekli bozulup, bir yerinden bir yumru fırlayıveriyor. Anlıyorum ki ya kafası ya da bir yerlerini dayamış oraya. İlk o anı yaşadığımda çok korktum. 'Fatiihhh' diye evin içinde çığlık atıyorum, karnımın tam orta yerinden bir portakal büyüklüğünde bir şey fırlamış, dokunuyoruz sepsert.. Korkacak bir şey yok oysaki, bizimki yan gelmiş  yatıyor orada. İlk görüşümüzde ikimizde korkmuştuk, şimdi alıştık artık.
'Al seninki çıktı yine' diyorum.
Göbeğim sanki bir magnet misali tüm elleri kendine çekebiliyor. Her gören önce göbeğimi okşuyor. En yabancı olduğum insanlar bile hemen eliyle göbeğime dokunabiliyor, malum göbek artık Sarp Bey'in evi, bana ait bir şey değil. Birde tabiki yaratıcı cevaplar bulmakta pek bir zorlandığım bir soru var.
Kendisi 'Nasılsın?' ın hemen ardından gelen 'Bebek Nasıl?' sorusu.
'Nasıl olsun, iyi.'
'Ne yapıyor?'
'Ne yapsın, takılıyor.'
Annem çok gülüyor bu cevaba en çok. Ne zaman 'Sarp ne yapıyor?' diye sorsa 'Na'apsın, taklıyor.' demişim.
Ee ne yapar bir bebek? Yer, içer, uyur.. Sonra uyanır pozisyon değiştirir, değiştirirken 3-5 tekme atar.
Al sana bir bebeğin 24 saati.
Bir de annesi devamlı tatlı yemeye yeltendiği için, bizimki her yediğim tatlı da uyanıyor.
Mümkün olduğu kadar azaltmaya çalışıyorum tatlıyı ama ne mümkün.
Canım hep çikolata, hep dondurma çekiyor. Her acıktığımda yemek yerine tatlıya yöneliyorum. Bazen kendimi limitleyebiliyorum, günde sadece 1 porsiyon dondurma yenecek, o kadar!
Bazen imkansız oluyor.
Haftaya gebelik şekeri bakılacak, şeker yüklemesi yapılacak. İnşallah sağlıklı bir şekilde sonunu getiririz diye dua ediyorum.
Sıcakların bastırmasıyla, benim perişanlıklarım da başladı gerçi. Çantaya attım bir yelpaze. Ne zaman yeltensem, yanımda ki eş dost 'E tabi, senin içinde kalorifer var şimdi' diyor. Önceleri çocuğuma niye kalorifer diyorlar diye yüksünen ben, artık bunun topluma mal olmuş ve gerçeklerden ibaret bir ifade olduğunu anlıyorum.
Hamilelik zor iş. Hele artık son haftalarda oturup kalkmalar zorlaştı, eğilip bükülmeler hayal oldu, gece yatarken tekmeler arttı.
İşin zor kısmına geldik...
Karşınızda 7, 8 ve 9. aylar...

İrem...